fotel Sanluca braci Castiglioni

Fotel Sanluca to jeden z najbardziej ikonicznych przykładów włoskiego designu XX wieku, choć jego historia jest często mylnie przypisywana wyłącznie Achille Castiglioniemu. W rzeczywistości był to projekt wspólny; stworzyli go bracia Achille i Pier Giacomo Castiglioni w roku 1960.  Bracia Castiglioni byli znani z niezwykłej umiejętności łączenia funkcjonalności z poczuciem humoru, a jednocześnie z szacunkiem do rzemiosła i tradycji. Sanluca miał być odpowiedzią na pytanie, jak zrobić fotel, który „obejmuje” ciało użytkownika, nie wyglądając przy tym jak typowy, ciężki mebel wypoczynkowy.

Forma tego fotela to manifest włoskiego modernizmu; zgeometryzowana, niemal architektoniczna, a zarazem organiczna i przyjazna. Składa się z trzech odrębnych, wygiętych elementów tapicerowanych, które układają się w ergonomiczną całość: oparcie pod plecy, oparcie pod ramiona i siedzisko. Konstrukcja przypomina warstwowy szkic wykonany miękkim ruchem dłoni.

Nazwa „Sanluca” pochodzi od dzielnicy San Luca w Mediolanie, gdzie Achille i Pier Giacomo mieli swoje biuro. Nazwa jest nieprzypadkowa, bo cały projekt od początku miał być hołdem dla mediolańskiego modernizmu lat 50. i 60. Achille Castiglioni twierdził w wywiadach, że Sanluca to „projekt tak dobry, że powinien istnieć nawet wtedy, gdyby nie było ludzi, którzy chcieliby na nim siedzieć”.
Miał w tym swoje przekorne poczucie humoru; fotel rzeczywiście był zbyt awangardowy jak na gusta przeciętnego Włocha lat 60., dlatego jego rynkowy sukces przyszedł dopiero po dekadach.

Sanluca dziś funkcjonuje jako archetyp włoskiego fotela nowoczesnego. Spotkasz go zarówno w muzeach designu, jak i w domach miłośników dobrego wzornictwa. To przykład, jak forma może wyprzedzać epokę, a komfort może być rzeźbą.