Niki Danielskiej Wearable ART na Nocy z Designem!

Nika Danielska o pokazie podczas Nocy z Designem:

Pokaz we Wrocławiu to przekrój prac z całego okresu mojej twórczości. W pracy skupiam się na zagadnieniu ciała oraz badaniu form, które może ono przyjmować. Moje realizacje często przyjmują formę egzoszkieletu. Jest to odniesienie do gatunków w naturze, które formując twardy szkielet zewnętrzny chronią to, co w środku najcenniejsze: delikatne życie. Według tej zasady człowiek przybiera różne egzoszkielety. Nieależnie jednak od formy, którą przybierze zazwyczaj stoi za nią jakąs funkcja: chcemy przyciągać, być atrakcyjni, przestraszyć czy inspirować i zmieniac świat. W swoich pracach zajmuję się organizmami charakteryzującymi się symetrią osiową i przybierającymi często skomplikowane formy, na przykład promienice czy radiolaria. Te przepiękne wizualnie organizmy o twardych krzemionkowych szkielecikach często przetrzymują wewnątrz delikatne algi, z którymi wchodza w symbiozę.
Projekty inspirowane są gatunkami, które swoją interesującą formą przyciągają oko. Niektóre z nich wydaja się wręcz piękne, choć nie zdajemy sobie sprawy, że za atrakcyjną formą czy powłoką kryja się często dramatyczne historie. Przykładem może być grzyb z gatunku Cordyceps, który zamienia zaatakowane insekty w żywe rzeźby. Pod twardą i często atrakcyjną powłoką kryje się delikatne życie. Egzoszkielet jest więc alegorią maskarady, która z różnch przyczyn zachodzi w naturze.
Do pokazów zapraszam osoby o różnych sylwetkach. Promowanie jednego typu sylwetki dyktowanej tymczasowym kanonem piękna, eliminuje różnorodność i nie dopuszcza odmienności. Człowiek w całej swojej złożoności zostaje uproszczony. Sztuka to miejsce dialogu ze steoretypami i utartym postrzeganiem człowieka.

Projektantka o sobie:

Nazywam się Nika Danielska i jestem artystką tworzącą kostiumy awangardowe oraz maski. W swojej twórczości artystycznej skupiam się na zagadnieniu ciała oraz badaniu form, które może ono przyjmować. Moje realizacje często przyjmują formę egzoszkieletu. Jest to odniesienie do gatunków w naturze, które formując twardy szkielet zewnętrzny chronią to, co w środku najcenniejsze: delikatne życie. To jedna z inspiracji naturą i biologią. W swoich pracach zajmuję się organizmami charakteryzującymi się symetrią osiową i przybierającymi często skomplikowane formy, na przykład promienice (radiolaria).
Moje projekty prezentowane są na wystawach i pokazach na całym świecie, m.in. w Wielkiej Brytani, Stanach Zjednoczonych, Rosji, Chinach, Irlandii czy Nowej Zelandii. Oprócz artystycznych realizacji biorę też udział w projektach typu STEAM (science, technology, engineering, art, maths). Są to interdyscyplinarne projekty łączące artystów, projektantów i naukowców, które bazują na nowych technologiach. Przykładem takiego projektu jest realizowany w 2018 w Centrum Kopernika projekt „Warstwy Życia”, współfinansowany przez Ambasadę Amerykańską.
W zeszłym roku reprezentowałam Polskę w dwóch wielkich międzynarodowych wydarzeniach. Pierwsze z nich to wystawa pod nazwą „Kostium na przełomie wieków 1990-2015”, mająca swój finał w Warszawie. Drugie to międzynarodowy konkurs dla projektantów kostiumów pod nazwą „World of Wearable Art”. Zdobyłam tu dwie główne nagrody, zwycięstwo w jednej z głównych kategorii oraz drugie miejsce za najlepszy konkurs w klasyfikacji międzynarodowej. Mój wyjazd był możliwy, między innymi, dzięki pomocy Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Nowej Zelandii.
W styczniu tego roku dostałam zaproszenie do wzięcia udziału w wystawie „Innovative Costume of the 21st Century: The Next Generation” (https://innovativecostume.secure-platform.com/a), który jest kontynuacją poprzedniej wystawy „Kostium na przełomie wieków 1990-2015”. Jej światowa premiera odbędzie się w Moskwie w czerwcu 2019 roku. Mam nadzieję ponownie reprezentować nasz kraj na międzynarodowej platformie zrzeszającej artystów, kostiumografów oraz projektantów z całego świata.